SZNAJDER ROMAN, architekt

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Błąd przy generowaniu miniatury Chyba brakuje pliku /home/fundacjagdansk/domains/fundacjagdanska.hostingsdc.pl/public_html/images/7/77/Roman_Sznajder.jpg
Roman Sznajder

ROMAN SZNAJDER (5 VII 1924 Białowieża – 7 XI 2012 Gdańsk), architekt. Syn Władysława (1897 Kalisz – 1949 Białystok), nadleśniczego Lasów Państwowych w Białowieży i Jadwigi z domu Sadowskiej (6 VIII 1902 Kalisz – 2 III 1989 Gdańsk), po 1945 urzędniczki w Białowieskim Parku Narodowym, następnie do 1970 pracowniczki Dziekanatu Studiów Zaocznych Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku. Brat Elżbiety, zamężnej Caban (21 IV 1926 Białowieża – 22 V 2012 Gdańsk), w latach 1943–1945 wywiezionej na przymusowe roboty w Prusach Wschodnich, od 1970 do emerytury w 1991 pracowniczki administracyjnej Instytutu Fizyki Doświadczalnej Uniwersytetu Gdańskiego (UG).

W Białowieży ukończył szkołę podstawową oraz – w czasie II wojny światowej – liceum (matura rosyjska). W 1947 jako ekstern ukończył liceum i uzyskał polską maturę w Hajnówce. Z uwagi na pochodzenie nieprzyjęty na studia na Politechnice Gdańskiej, od 1947 do 1953 studiował w gdańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (PWSSP) z siedzibą w Sopocie. Od 1951 do 1964 zatrudniony był w pracowni „Główne Miasto” gdańskiego „Miastoprojektu”. Równolegle w latach 1959–1974 pracował w Katedrze Projektowania Architektury Okrętów i Form Przemysłowych gdańskiej PWSSP, następnie 1975-1979 w Katedrze Projektowania Form Przemysłowych. Od 1971 do 1993 starszy wykładowca i kierownik Pracowni Projektowania Wzornictwa Przemysłowego, w latach 1981-1993 kierownik Katedry Wzornictwa Przemysłowego na Wydziale Architektury i Wzornictwa, w latach 1993–1999 starszy wykładowca w Pracowni Projektowania Mebla Katedry Architektury Wnętrz tego Wydziału. Prowadził indywidualną pracownię architektoniczną przy ul. Mariackiej 14/15 m. 10.

W latach 1951–1962 brał udział w odbudowie Gdańska, projektował oświetlenie ulic i głównie elewacje, wnętrza i przedproża kamienic. Wedle jego projektów odbudowano kamienice przy ul. Mariackiej nr 11, 12, 13, 14 i 15 (1955–1957; w tej ostatniej zamieszkał w 1957) i przy ul. Świętojańskiej 35, portal kamienicy przy ul. Długiej 67, przebudowano fasadę kamienicy przy Długim Targu 15 (1955), zaprojektował sień w kamienicy przy Długim Targu 25 (1954). W Małej Sali Rady (Sali Zimowej) Ratusza Głównego Miasta zaprojektował żyrandole, posadzki, osłony kaloryferów, drzwi z okuciami. Wraz z zespołem projektował także budynki w Gdańsku-Wrzeszczu (1959) i w Gniewie (1961). W latach 1960–1962 koordynator spraw kolorystyki Głównego Miasta Gdańska, projektował i nadzorował realizację w budynkach przy ul. Piwnej, Ogarnej, Kaletniczej, Kotwiczników, Złotników, Grobla I, Szerokiej, Św. Ducha i całości ul. Mariackiej, oraz szereg dziedzińców przy ul. Długiej i Długim Targu. Zaprojektował także wnętrze Kolektury Gier Liczbowych w kamienicy przy ul. Długiej 28. Z inżynierem Henrykiem Kitowskim wykonał projekt rekonstrukcji rokokowego wystroju wnętrza restauracji „Pod Łososiem”, wraz z zespołem – wnętrza kawiarni i restauracji „Pod Wieżą” (u. Piwna 50/51) oraz kawiarni „Marysieńka” (ul. Szeroka 34-37). Dla kina Leningrad zaprojektował kute latarnie.

Po zakończeniu prac związanych z odbudową gdańskiego Głównego Miasta, do 1965 zaprojektował m.in.: salon telewizyjny w Gdyni przy ul. 10 Lutego, dworce PKP w Chojnicach (wnętrza) i Elblągu (całość), z doc. inż. Witoldem Wierzbickim wnętrza budynku administracyjnego Szpitala Zakaźnego w Gdańsku przy ul. Smoluchowskiego 18, z zespołem budynek administracyjny Gdańskich Zakładów Nawozów Fosforowych (ul. Kujawska 2) i wnętrza budynku Oddziału Okręgowego Narodowego Banku Polskiego w Gdańsku przy ul. Okopowej oraz statków m/s „Matejko” i m/s „Mazowsze”. Wykonał też m.in. w Gdańsku projekty wnętrz biurowca „Centromoru” (1966), Teatru Lalki i Aktora (ob. Miejski Teatr „Miniatura”, 1969), mebli dla Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych (1968), wnętrz łącznika baszt Bramy Stągiewnej (1977), oświetlenia sal ekspozycyjnych Muzeum Narodowego w Gdańsku (1978), opracował koncepcję architektoniczną elewacji na Długim Pobrzeżu, między ul. św. Ducha i Żurawiem (1984). W ramach zespołu Stowarzyszenia Architektów Polskich (SARP, 1970) przygotował projekty: urbanistyczny dla jednostek A, B i C, między ul. Piecewską, Wileńską, Nobla, Rakoczego, Magellana, Kruczkowskiego, Jaśkowa Dolina, Budapesztańską, Bulońską, Rakoczego i Belgradzką w Gdańsku- Pieckach-Migowie (1970), kolorystyczny elewacji jednostki „C” Osiedla Mieszkaniowego Gdańsk- Zaspa (rejon ul. Jana Pawła II, Leszczyńskich i Burzyńskiego) (1978–1979). Zaprojektował także wnętrza ośrodka wypoczynkowego Marynarki Wojennej w Juracie (1971), jachtu żaglowo-motorowego „Mazurka” (1973–1975), dwóch sal zamku w Książu koło Wałbrzycha (1974), sypialni marszałkowej Izabeli Lubomirskiej w pałacu w Wilanowie (1977), żaglowca „Dar Młodzieży” (1981).

Tworzył także projekty wystawiennicze: indywidualne – wystawy prac fotograficznych inż. Tercjana Multaniaka Sport w obiektywie w gdańskim Dworze Artusa (1972, zob. Tercjan Multaniak) oraz zespołowe, m.in. Stocznia Gdańska w XX-leciu PRL (Chorzów 1965, Katowice 1966), Przemysł okrętowy na Międzynarodowych Targach Poznańskich (1969). Brał udział w Ogólnopolskich Wystawach Architektury Wnętrz w Sopocie (1967) i Gdańsku, gdzie zdobył nagrodę zespołową (1969), oraz prac absolwentów uczelni artystycznych w Warszawie (1976).

Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1980), odznaką honorową „Za Zasługi dla Gdańska” (1993). Laureat m.in. Nagrody Ministerstwa Kultury i Sztuki II stopnia (1975).

Błąd przy generowaniu miniatury Chyba brakuje pliku /home/fundacjagdansk/domains/fundacjagdanska.hostingsdc.pl/public_html/images/c/c8/Sznajder_Roman.jpg
Roman Sznajder junior

Od 1951 żonaty z Barbarą z domu Krankowską (19 I 1924 Poznań – 30 VIII 1987 Gdańsk), w czasie II wojny światowej harcerką i żołnierką Armii Krajowej, absolwentką Wydziału Biologii w Uniwersytecie Marii Skłodowskiej-Curie w Lublinie (1951), w Gdańsku nauczycielką biologii w Szkole Podstawowej nr 50 i w VI Liceum Ogólnokształcącym. Ojciec Agnieszki (7 VIII 1953 Sopot – 22 VI 2024 Starogard Gdański) oraz Romana (ur. 26 VII 1952 Sopot), matematyka, historyka matematyki i filozofii, absolwenta I Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku (1971), Wydziału Matematyki Uniwersytetu Warszawskiego (1976), gdzie pracował do 1979, w latach 1980–1989 pracownika Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii UG, od 1990 na Wydziale Matematyki i Statystyki University of Maryland Baltimore County (UMBC) w USA, który ukończył (MSc) w 1992, od 1994 doktor (PhD, matematyka stosowana), od 1995 wykładowcy, od 1996 profesora matematyki w Bowie State University (USA), członka m.in. Polskiego Towarzystwa Matematycznego (od 1976), gościnnie wykładającego m.in. na UG (2014), autora prac w języku polskim i angielskim m.in. The prominence of Danzig Academic Gymnasium as a cornerstone of scientific developments in Gdańsk (w: Studia Historiae Scientiarum, 21, 2022) oraz tłumaczeń publikacji innych autorów między wymienionymi językami.

Pochowany na Cmentarzu Komunalnym nr 5, Łostowickim. JANSZ

Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania
Partner Główny



Wydawca Encyklopedii Gdańska i Gedanopedii


Partner technologiczny Gedanopedii