SCHÜTTE JOHANN HEINRICH KARL, profesor Technische Hochschule Danzig
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN HEINRICH KARL SCHÜTTE (28 II 1873 Osternburg koło Oldenburga – 29 III 1940 Drezno), profesor, konstruktor sterowców.
Syn Christine Sophie Marie i Henricha Wilhelma Ludwiga Schütte, urzędnika na dworze u wielkiego księcia Oldenburga i kapitana jego jachtu „Lensahn”. Od 1879 do 1892 uczył się w miejscowym gimnazjum, odbył praktykę w stoczni cesarskiej w Kiloni. Od 1892 do 1898 studiował na wydziale budowy okrętów w Technische Hochschule w Berlinie-Charlottenburgu, w ramach praktyki studenckiej brał udział jako asystent mechanika w rejsie parowca „Geestemünde” do Baltimore (USA). Od 13 XII 1897, jeszcze w czasie studiów, zatrudniony został w Norddeutsche Lloyd w Bremershafen na stanowisku inżyniera i rychło kierownika instytut prowadzącego badania nad teorią budowy okrętów.
W Gdańsku od 1 V 1904 profesor w Technische Hochschule Danzig (THD), kierownik katedry teorii budowy okrętów. Przed podjęciem zajęć na THD na Światowej Wystawie St. Louis (USA) zdobył za swoje rozwiązania złoty medal, przy okazji nabył dla gdańskiej uczelni wiele najnowszych przyrządów naukowych. 6 X 1904 był świadkiem uroczystego otwarcia THD przez cesarza Wilhelma II. Mieszkał przy Große Allee 31 (al. Zwycięstwa) i przy Jäschkentaler Weg 47b (ul. Jaśkowa Dolina). Z jego inicjatywy w 1914 założono na THD instytut aerodynamiczny. W 1916 planował założyć w Gdyni-Oksywiu własną fabrykę i zakład remontowy samolotów i wodnosamolotów, nabytą już działkę musiał sprzedać z chwilą zakończenia I wojny światowej i przejścia Gdyni w granice państwa polskiego. Członek Westpreußischer Verein für Luftfahrt (Zachodnio-Pruskie Stowarzyszenie Lotnicze), które zorganizowało w 1914 tzw. Ostmarkenflug z przystankiem w Gdańsku. Od 1919 członek i wieloletni prezes Wissenschaftliche Gesellschaft für Luftfahrt (Naukowe Towarzystwo Lotnicze). W 1922 przeszedł do THD Berlin-Charlottenburg, gdzie wykładał na wydziale okrętowym do emerytury w 1938.
Po katastrofie aerostatku „Graf Zeppelin" LZ 4 w sierpniu 1908, badając jej przyczyny, znalazł błędy konstrukcyjne, dokonał ich analizy, co z sukcesem wykorzystano w późniejszych sterowcach tego typu. Podjął własne prace nad konstrukcją sterowców, korzystając ze wsparcia finansowego przemysłowca z Mannheim, Karla Lanza (1873–1921). 22 IV 1909 powstała spółka Schütte-Lanz z siedzibą w Mannheim-Rheinau, jesienią 1909 rozpoczęto budowę pierwszego sterowca SL 1. Pierwszy oficjalny lot odbył 17 X 1911, następnie został sprzedany wojskom lądowym. Latem 1913 SL 1 odbył lot z Mannheim do Królewca, 6 VII uroczyście lądował w Gdańsku (pierwsze lądowanie sterowca w Gdańsku), na wielkim placu ćwiczeń we Wrzeszczu ( lotnisko we Wrzeszczu). W drodze powrotnej z Królewca niedaleko Piły uległ wypadkowi i zniszczeniu.
Podczas I wojny światowej spółka Schütte-Lanz wybudowała w swoich zakładach w Rheinau, Sandhofen, Darmstadt, Lipsku i w Zeesen 22 sterowce, charakteryzujące się głównie drewnianą konstrukcją oraz aerodynamicznym kształtem, dwa kolejne nie zostały ukończone przed końcem wojny. W liczbie budowanych sterowców spółka ustępowała tylko zakładom Zeppelina. Spółka podjęła też produkcję własnych samolotów, których głównym konstruktorem był inżynier z THD Wilhelm Hillmann. Od końca 1915 pracował nad dwusilnikowym (160-P.S.-Daimler) wodnosamolotem Schül G.1, pierwszym niemieckim samolotem z trzyosobową załogą, przystosowanym do lotów obserwacyjnych i bombowych. Maszyna nie weszła jednak do produkcji seryjnej. Spółka Schütte-Lanz zakończyła oficjalnie działalność w 1925.
W 1917 otrzymał tytuł doktora honoris causa TH w Berlinie. Od 2 VI 1898 żonaty był z córką armatora Henriette Adele Bertha Addicks. Ojciec Wilhelma i Dorothei, urodzonych w Bremershafen. Pochowany został w rodzinnym Osterburg.
