PANZER ERNST RUDOLPH, pianista
| < Poprzednie | Następne > |
ERNST RUDOLPH (Rudolf) PANZER (5 VIII 1861 Gdańsk – przed 1908 poza Gdańskiem), pianista. Syn Carla Gustava Panzera i Marii Mathildy z domu Milczewski. Po uzyskaniu we wrześniu 1880 matury w Gimnazjum Miejskim studiował muzykę w Scharwenka-Konservatorium (konserwatorium muzyczne Ksawerego Scharwenki) w Berlinie. Gdy ukończył studia, uczył gry na fortepianie w Berlinie i Paryżu. W 1885 był jednym z kilkudziesięciu donatorów Die Czwalina-Stiftung (Fundacja Czwaliny) utworzonej dla uczczenia pięćdziesięciolecia pracy pedagogicznej Juliusa Eduarda Czwaliny, miała ona zapewnić byt jego spadkobiercom. W 1891 w Paryżu poślubił Teresę Tosti (ur. 1865 Paryż), śpiewaczkę koloraturową o głosie altowym, z którą występował na koncertach jako pianista i akompaniator, m.in. w Kilonii, Warszawie, Toruniu, Paryżu, Ipswich (Anglia).
W Gdańsku małżonkowie wystąpili dwukrotnie. 22 X 1893 w Sali Apollina Hotelu du Nord (Apollo-Saal; hotel Gdańsk Radisson Blu) na koncercie zorganizowanym przez Constantina Friedricha Ziemssena. Wykonał Sonatę E-dur op. 109 Ludwiga van Beethovena, Impromptu Ges-dur op. 90 nr 3 Franza Schuberta, Minuettino G-dur Reinholda Bergella, Krakowiaka fantastycznego op. 14 nr 6 Ignacego Paderewskiego, Walca As-dur op. 42 Fryderyka Chopina, Walca Mefisto nr 1 Ferenza Liszta oraz utwory Edvarda Griega i Roberta Schumanna; Teresa Tosti śpiewała Odę Panzera, pieśni Der Kreuzzug (Wyprawa krzyżowa) i Erlkönig (Król olch) F. Schuberta, arię z opery Lucrezia Borgia Gaetana Donizettiego, arię z opery Jocelyn Benjamina Godarda, Arię z wariacjami „Deh! torna mio bene” Heinricha Procha oraz pieśni Theodora Gerlacha i Wilhelma Tauberta.
20 IX 1898 w sali Danziger Hof grał Mazurka własnej kompozycji, 32 wariacje c-moll na temat własny L. van Beethovena, Cantique d’amour (Hymn miłości) i Wielką fantazję na tematy z opery „Don Juan” Mozarta F. Liszta oraz utwory R. Schumanna, F. Chopina, E. Griega, Sergieja Rachmaninowa; jego żona wykonała arię z Cyrulika sewilskiego Gioacchina Rossiniego, Ave Maria Pietra Mascagniego (Intermezzo z opery Rycerskość wieśniacza w aranżacji na głos z fortepianem) oraz pieśni F. Schuberta, R. Schumanna, Johannesa Brahmsa, Charles’a Gounoda, Antona Grigorjewicza Rubinsteina, Fredericka Deliusa. Fortepian koncertowy firmy Blüthner dostarczono z magazynu Maxa Lipczińskiego przy Jopengasse 7 (ul. Piwna). Recenzje z obu koncertów napisał krytyk muzyczny „Danziger Zeitung” Carl Fuchs, podkreślając umiejętności techniczne pianisty i kunszt wokalny śpiewaczki.
W sierpniu 1902 przyjechał do Gdańska na urlop, mieszkał zapewne u owdowiałej matki przy Fleischergasse 6 (ul. Rzeźnicka). Zamierzał zorganizować letni kurs nauki gry na fortepianie. Brak informacji o zrealizowaniu tego zamierzenia, a także o jego późniejszych losach.
