BIAŁŁOZÓR SWIETŁANA, profesor Politechniki Gdańskiej
| < Poprzednie | Następne > |
SWIETŁANA BIAŁŁOZÓR (28 VI 1932 Wilno – 2 VI 2024 Gdańsk), profesor Politechniki Gdańskiej (PG). Córka Marii (18 IV 1905 Wilno – 19 I 1995 Gdańsk) i Jerzego, oficera białogwardzisty, zamordowanego w obozie koncentracyjnym w Buchenwaldzie. Po repatriacji z Wilna w 1945 mieszkała w Gorzowie Wielkopolskim, gdzie w 1951 uzyskała maturę w Liceum Ogólnokształcącym nr 1 im. Tadeusza Kościuszki. Od 1952 do 1956 studiowała na Wydziale Chemicznym PG, magister inżynier.
Od 1956 pracowała na Wydziale Chemicznym PG: w latach 1956−58 w Katedrze Mineralogii i Petrografii, w 1958−1973 w Katedrze/Zakładzie Chemii Fizycznej, w 1973−1974 w Zakładzie Chemii Fizycznej, do 1980 w Zakładzie Technologii Zabezpieczeń Przeciwkorozyjnych w Instytucie Chemii i Technologii Nieorganicznej, w 1983–1990 w Zakładzie Chemii Ogólnej w Instytucie Chemii i Technologii Organicznej oraz Żywnościowej, w 1995 przeszła do Katedry Technologii Zabezpieczeń Przeciwkorozyjnych, w 1998 do Katedry Technologii Chemicznej. Od 1963 doktor na podstawie rozprawy Wpływ niektórych substancji organicznych na dekrystalizację metali (promotor: prof. Tadeusz Pompowski, od 1975 doktor habilitowana na podstawie dorobku i monografii Niektóre aspekty katodowego wydzielania metali z roztworów niewodnych. Od 1980 docent, od 1991 profesor PG, od 1996 profesor nadzwyczajny (tytularny). Od 2002 na emeryturze, w 2014 otrzymała tytuł profesora emeritusa PG.
Specjalistka w zakresie elektrochemii, w specjalności technologia chemiczna, korozja metali, chemia fizyczna. Autorka m.in. skryptu Kinetyka i kataliza, redaktorka skryptu Podstawy chemii (1995). Autorka i współautorka artykułów publikowanych m.in. w „Electrochemistry Communications”, „Electrochimica Acta”, „Corrosion Science” „Journal of Applied Chemistry”, „Synthetic metals”. Współtwórczyni patentu „Sposób wytwarzania galwanicznych powłok antykorozyjnych” (1996).
Członkini oddziału gdańskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego i Polskiego Towarzystwa Galwanotechnicznego. W latach 2002–2024 była przewodniczącą Stowarzyszenia Przyjaciół Bezdomnych Kotów w Gdańsku. Odznaczona Złotym Krzyż Zasługi (1977), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1990), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1999). Pochowana na cmentarzu Srebrzysko, w kwaterze prawosławnej.
Bibliografia:
Lisowska-Oleksiak Anna, Gratulujemy serdecznie jubileuszu, „Pismo PG” 2017, nr 8, s. 17–19.
Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny, t. I, Warszawa 1996, s. 103.
Wydział Chemiczny Politechniki Gdańskiej 1945–2017, red. Ewa Klugmann-Radziemska, Gdańsk 2017, s. 64.
