BERNOLAK DANUTA LUCYNA, śpiewaczka operowa
| < Poprzednie | Następne > |
DANUTA LUCYNA BERNOLAK (ur. 4 VI 1953 Gdańsk), śpiewaczka operowa o głosie sopranowym. Rodzice, Antoni (8 II 1910 Librantowa, powiat nowosądecki – 13 VIII 1987 Gdańsk) i Irena z domu Chlebowska (3 VI 1915 Psków, Rosja – 15 IV 2002 Gdańsk), ukończyli seminarium nauczycielskie, następnie pracowali w szkołach na terenach dzisiejszej Ukrainy. Razem z urodzonymi tam synami: Edwardem (ur. 14 VIII 1936 Szklin, obwód wołyński), Zbigniewem i Wiesławem (ur. 21 IX 1941 Łuck, zob. Czerwono-Czarni, autorem książki Bernolak boogie (2009)), od maja 1945 w Gdańsku. W latach 1946–1954 byli nauczycielami w Szkole Podstawowej nr 27 (obecnie Szkoła Podstawowa im. Dzieci Zjednoczonej Europy) przy ul. Srebrniki 10, od 1954 w Szkole Podstawowej nr 44 na Osiedlu Wojska Polskiego.
W 1971 zdała maturę w III Liceum Ogólnokształcącym. W latach 1971–1977 studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi, śpiewu uczyła się u Tatiany Mazurkiewicz i Władysława Malczewskiego. Po studiach została zaangażowana do Opery Bałtyckiej. 15 IX 1977 debiutowała jako Mercedes w Carmen Georges’a Bizeta. Wcielała się w główne role kobiece, między innymi w tytułową postać w Halce Stanisława Moniuszki oraz Madame Butterfly Giacoma Pucciniego, Tatianę w Eugeniuszu Onieginie Piotra Czajkowskiego, Julię w Romeo i Julii Charles’a Gounoda, Abigaille w Nabucco Giuseppe Verdiego, Agatę w Wolnym strzelcu Carla Marii von Webera, Marzenkę w Sprzedanej narzeczonej Bedřicha Smetany, Saffi w Baronie cygańskim Johanna Straussa.
W 1981 została laureatką międzynarodowego konkursu wokalnego Voci Verdiane w Busetto (pierwszej nagrody nie przyznano) oraz uzyskała wyróżnienie w II Ogólnopolskim Konkursie Wokalistyki Operowej im. Adama Didura w Bytomiu. W latach 1981–1982 uczyła śpiewu w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Gdańsku.
W 1983 dyrekcja Warszawskiej Opery Kameralnej powierzyła jej partię Halki w pierwszym po II wojnie światowej wystawieniu dwuaktowej wersji (tzw. wileńskiej) opery Moniuszki. Premiera odbyła się 7 V 1984 na festiwalu muzycznym w Brighton (Anglia). W tym samym roku operę zarejestrowano, a 1995 Fundacja Pro Musica Camerata i Polskie Nagrania opublikowały nagranie na płytach kompaktowych (PMC 009/PNCD 285, ADD).
Od 1987 występuje w teatrach niemieckich: w Detmold (1987–1989), Hagen (1989–1994), Freiburgu Bryzgowijskim (1994–1999), Bielefeld (1999–2001), a od 2001 w zespole teatru w Kolonii. Powierzano jej partie dramatyczne między innymi w operach Richarda Wagnera (Izoldę w Tristanie i Izoldzie, Sentę w Holendrze tułaczu, Ortlindę w Walkirii, Wenus w Tannhäuserze), Verdiego (Amelię w Balu maskowym, Leonorę w Trubadurze, Desdemonę w Otellu, Amelię w Simon Boccanegra), Ludwiga van Beethovena (Leonorę w Fideliu), Eugena d’Alberta (Martę w Nizinach). Występowała gościnnie między innymi w Norymberdze, Kassel, Düsseldorfie, Duisburgu, Münster, Mannheim. Dwie partie operowe przygotowała na zamówienie teatrów, których dyrekcje nie dysponowały wówczas sopranem dramatycznym: Santuzzę w Rycerskości wieśniaczej Pietra Mascagniego dla teatru w Kaiserslautern (premiera 20 V 1990), wróżkę Fatę Morganę w Miłości do trzech pomarańczy Siergieja Prokofiewa dla teatru w Lubece (premiera 26 IX 1998).
W Niemczech występuje na koncertach muzyki polskiej i słowiańskiej, między innymi w Konsulacie Generalnym RP w Kolonii. W Polsce gości tylko sporadycznie (na przykład w 1993 w Operze Wrocławskiej grała Sentę w Holendrze tułaczu Wagnera, 29 VI 2007 w foyer Opery Bałtyckiej śpiewała na koncercie kameralnym, 3 V 2015 w bazylice katedralnej Świętych Janów w Toruniu śpiewała partię solową w Missa Jubilate Tomasza Glanca, wykonanej podczas uroczystego koncertu dedykowanego św. Janowi Pawłowi II). 10 IX 2021 wystąpiła na koncercie w Kościele Farnym w Lubawie w ramach VII Międzynarodowego Festiwalu Muzycznego Lubawa 2021 wraz z Piotrem Wnukowskim (tenor) oraz profesorem gdańskiej Akademii Muzycznej, Andrzejem Nanowskim (organy/piano).
Odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi (1985), dwukrotna laureatka nagrody wojewody gdańskiego w dziedzinie kultury (1983, 1985).
