ADRJANOWSKA EWA, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| < Poprzednie | Następne > |
EWA ADRJANOWSKA z domu Lesnau (27 XII 1931 Wejherowo – 28 VII 2004 Wejherowo), geograf, prorektor Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Pochodziła z rodziny chłopskiej, córka Augustyna (1905–1986) i Katarzyny (1897–1966) z domu Mnich. W 1963 absolwentka Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku, magister geografii na podstawie pracy Morfogeneza sandru Piaśnicy. Od 1965 pracowała w Katedrze Geografii Ekonomicznej Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Sopocie. Od 1970 doktor na podstawie rozprawy Struktura przestrzenna powiązań produkcyjnych stoczni wytwórczych województwa gdańskiego (przewód: Uniwersytet Warszawski). Od 1970 pracowała w Zakładzie Geografii Ekonomicznej i Politycznej UG na stanowisku adiunkta. Od 1971 do emerytury w 2002 kierownik tego Zakładu (przemianowanego w 1981 na Katedrę Geografii Ekonomicznej). W latach 1975–1978 prodziekan Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi UG. Od 1977 doktor habilitowany nauk geograficznych na podstawie rozprawy Morze jako czynnik lokalizacji przemysłu (przewód w Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN w Warszawie), od 1978 docent. W latach 1978–1980 dyrektor Instytutu Geografii UG, od 1985 do 1987 prorektor UG do spraw nauczania. Od 1989 profesor nadzwyczajny (tytularny).
Odbyła staże naukowe: Uniwersytet w Greifswaldzie (Niemcy, 1975), Uniwersytet w Kilonii (Niemcy, 1979); Uniwersytet w Bremie (Niemcy, 1981); Uniwersytet w Utrechcie (Holandia, 1985). Wygłaszała wykłady na uniwersytetach w Amsterdamie, Berlinie, Bratysławie, Bremie, Budapeszcie, Düsseldorfie, Greifswaldzie, Halle, Kilonii, Moskwie, Pradze, Rostoku, Utrechcie oraz w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Poczdamie.
Badała zagadnienia związane z geografią ekonomiczną morza, geografią przemysłu i gospodarką przestrzenną. Początkowo koncentrowała się na zagadnieniach przemysłu, była między innymi autorka monografii Przestrzenne powiązania produkcyjne stoczni gdańskich (Ossolineum 1971). Następnie podjęła problem czynników i barier rozwoju działalności produkcyjnych zorientowanych na morze. Wskazywała na rosnące znaczenie walorów i zasobów morza w lokalizacji i koncentracji przestrzennej obiektów gospodarczych w strefie brzegowej morza, przedstawiała analizy związanych z tym konsekwencji. Monografia Morze jako czynnik lokalizacji przemysłu (Gdańsk 1977) jest jedynym tego typu opracowaniem w polskiej literaturze geograficznej. Zajmowała się aglomeracją portowo-miejską Zatoki Gdańskiej, jej strukturą funkcjonalno-przestrzenną i powiązaniem z zapleczem. Podsumowała swoje badania w pracy zbiorowej Gdynia. Środowisko-Przestrzeń-Gospodarka (Gdynia 1990), dotyczącej uwarunkowań i efektów przestrzennego rozwoju Gdyni jako przykładu miasta nadmorskiego.
Była współautorką monografii o regionach nadmorskich Polski, między innymi Dolina Dolnej Wisły (Gdańsk 1982), Pobrzeże Pomorskie (Gdańsk 1984). W latach 80. XX wieku, na zlecenie rządu polskiego, prowadziła z zespołem badania nad przekształceniami obszaru powstającego Zespołu Energetycznego “Żarnowiec". Wyniki szczegółowych prac przyczyniły się do rezygnacji z planowanego składowiska odpadów promieniotwórczych w rejonie Zatoki Puckiej. Prowadziła na UG zajęcia z geografii społeczno-ekonomicznej ogólnej, geografii przemysłu i geografii ekonomicznej. Opracowała i wprowadziła specjalizację w zakresie geografii ekonomicznej morza na studiach dziennych UG.
Członkini International Geographical Union (Commission on Marine Geography, Commission on Cultural Geography in Border oraz Commission on the Coastal Environment); Polskiego Komitetu Naukowego do spraw Międzynarodowej Rady Gospodarki Regionalnej (CIER); Komitetu Nauk Geograficznych PAN; Komitetu Przestrzennego Zagospodarowania Kraju PAN (Komisja Teorii i Metodologii); Komisji do spraw Zagospodarowania Polski Północnej PAN; Komitetu Badań Morza PAN; Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, Polskiego Towarzystwa Geograficznego (Komisja Geografii Przemysłu), Rady Naukowej Koszalińskiego Ośrodka Naukowo-Badawczego.
Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1973); Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1983); Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2000), Medalem 30-lecia Polski Ludowej (1974); Złotą Odznaką “Zasłużony Pracownik Morza” (1973); odznakami „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1975) i „Za Zasługi dla Gdańska” (1980) oraz odznaką „Za zasługi w rozwoju województwa koszalińskiego” (1980).
Matka Teresy (ur. 30 XII 1951), Tadeusza (ur. 3 IV 1954) i Marka (ur. 3 XI 1955). Pochowana na Cmentarzu Parafialnym w Wejherowie-Śmiechowie.
